Dag 3

28 augustus 2016 - Puy-Saint-Vincent, Frankrijk

Soms heb je van die dagen met bijzondere ontmoetingen. Vandaag was er zo een. Na een mooie aanrijroute beklimmen we de Col de Vars. Mooie ruime wegen en vloeiende bochten. Eindelijk een haarspeldvrije (nieuwe term voor in de Dikke Vandale) col waar je lekker slingerend naar boven gaat. Na deze col staat de Col du Bonnette in het schema. Onderweg hierheen stoppen we voor een foto en even wat drinken. Zonder er in eerste instantie erg in te hebben staan we vlak bij een klein eettentje, waar we boven op het dak keken. Reisgenoot Jaap loopt naar beneden om een colaatje te scoren en komt lijkbleek terug. Het eettentje blijkt in werkelijkheid een wolvenhol. Drie dames verkleed als wolf staan achter de bar en bedienen de klanten als een echte wolf met de daarbij behorende geluiden. Een klant bestelde gebak met slagroom, wat de wolvinnen vervolgens met de slagroom deden zal ik maar niet verder uitdiepen. Een onvergetelijke ontmoeting. De beklimming van de Col dus Bonnette is prachtig, er komt geen einde aan de bochten op weg naar de top. Soms denk je, ik ben er bijna, maar dan volgt weer een hele serie kort op elkaar volgende bochten. Aan de top gekomen (boven de 2800 meter) is het een drukte van jewelste. De motor kan met moeite worden geparkeerd, maar wat een fantastisch uitzicht. Te voet zijn we nog de Cime de la Bonnette opgeklommen, een wandeling van een klein kwartier. Van hieruit heb je fantastisch uitzicht over de hoge Alpen toppen en kijk je mooi uit over de pas. Uiteraard even op foto vastgelegd. De afdaling is ook geweldig, uitdagend door de vele bochten met soms geweldig en soms slecht asfalt. Onderaan de col gestopt voor de middagmaaltijd. Heerlijke lunch....ja, met friet. Tijd om door te rijden naar weer de volgende uitdaging, col de Couillole. Deze stond weliswaar niet in het schema vermeld maar een onvergetelijke col met smalle weggetjes, hoekige bochten langs een paarsrood gekleurde rotswand. Na de afdaling tijd voor een glaasje fris en daarna de Col de Cayolle. Het is al vrij laat in de middag als we via de Col de Vars, maar nu dus andersom, terug rijden naar het hotel. De afstand valt nog best tegen en na nog een stop gemaakt te hebben om de bijzondere Alpen marmotten te spotten, arriveren we tegen acht uur in het hotel, alwaar we direct aan tafel verwacht worden. Een lekker biertje als afsluiting van alweer een prachtige dag.

Foto’s

3 Reacties

  1. Sjaak:
    29 augustus 2016
    Hoi Lex, raar verhaal van die wolvinnen. Ga je door die ijle lucht niet hallucineren?
    De Col du Bonnette heb ik ook ooit met de Max gereden, een mooie maar vermoeiende tocht, ik was blij weer een rechte weg naar het hotel in Digne les Bains tegen te komen want ik werd gek van dat bochtenwerk.
    Moet wel zeggen dat ik toen minder ervaring met het haarspeldbochten rijden had en Mary zat toen ook achterop wat het allemaal iets moeilijker maakt.
    Geniet daar en wie weet kom je nog beren op de weg tegen!?
  2. Ton:
    29 augustus 2016
    Niemand gezien met een rood kapje?
  3. Lex Metzke:
    30 augustus 2016
    Dat wolvinnen verhaal intrigeert iedereen . Foto' s volgen later. Ja, veel haarspeldjes maar nog lang niet zoveel als op de Stelvio.